فسونسازی که دل را می برد نیرنگش از شوخی گریبان چاک ساز برگ گل را رنگش از شوخی تو چون برقع گشایی در چمن گل غنچه می گردد فرنگ رنگت از بس می کند دلتنگش از شوخی نوای بلبل این گلستان شور دگر دارد بود با لخت دل گلبازی آهنگش از شوخی در این پیرانه سر گر سایه بر کهسار اندازم پرد همچون کبوتر بر هوا هر سنگش از شوخی جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102952