ز میرزا ابوالخیر والا نژاد گلی در ریاض نجابت شکافت به هر سوسو نسیمی کز آن گل وزید غبار کدورت ز دلها برفت چو خورشید نور جمالش بدید رخ خویش در پردهٔ شب نهفت لب غنچه و گوش گل در چمن به این مژده دارند گفت و شنفت دلم بهر تاریخ میلاد او در معنی از منقب فکر سفت سراپا زبان غنچه سان شد نخست پس آنگه «گل باغ امید» گفت جویای تبریزی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۱۰ - تاریخ تولد گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/103026