گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است چشم ما بر کرم ساقی و بخش ازلی است رند دردی کش ما را تو چه دانی چه کس است بجز از پیر خرابات که داند که ولی است ای طبیب دل و جان سوی خود از ناز مرا کی محل میکنی و درد من از کم محلی است پاک دل نیست کسی کز می صافی گذرد احتراز از محک تجربه عین دغلی است عمر باشد که درین میکده با خضر و مسیح اهلی از جرعه کشان علی و آل علی است اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۱۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/103476