عاشق منم که با چو تو خونخواره یی خوشم قطع امید کرده به نظاره یی خوشم از های و هوی مطرب و ساقی رمیده ام باهایهای گریه بیچاره یی خوشم مسکین من شکسته که صد زخم میخورم وانگه به خنده یی ز ستمکاره یی خوشم با آهویان گذار چو مجنون مرا که من با همچو خود رمیده و آواره یی خوشم اهلی دلم که پاره شد از غم چو بهر اوست گر پاره یی به تنگم از آن پاره یی خوشم اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۳۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104100