ماییم که در دیر خرابات مقیمیم دیرینه دیریم و ز رندان قدیمیم خلق کرم پیر مغان دام ره ماست حقا که سگ و بنده آن خلق کریمیم ای یوسف جان چشم همه بر گل وصلت ماییم که از باغ تو قانع به نسیمیم ترسا بچگان با همه علم و هنر ما با ما ننشینند که ما بی زر و سیمیم نقد دو جهان داو تو کردیم چو اهلی ما همچو حریفان نه زبون طبع و لییمیم اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۶۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104129