پیشت چو آب دیده خود خوار مانده ایم خواری ز پیش ماست که بسیار مانده ایم از جور سنگ فتنه رفیقان گریختند ما پا سکشته ایم حزین وار مانده ایم مجنون و کوهکن ز غم آسوده دل شدند ماییم کز غم تو دل افکار مانده ایم بردند دیگران بسخن کار خود ز پیش ما بیزبان چو صورت دیوار مانده ایم یوسف عزیز مصر شد و ما ز شوق او حیران هنوز بر سر بازار مانده ایم آن بیوفا طبیب نپرسد ز درد ما ما از امید خسته و بیمار مانده ایم هر کسکه هست همدم یاریست در جهان اهلی من و توایم که بی یار مانده ایم اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۰۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104267