چو طوطیان تو سخن بی نظیر میگویی بگو بگو که عجب دلپذیر میگویی بطالع من مسکین چرا چنین تلخست سخن که با همه چون شهد و شیر میگویی مرا ز کشتن خود ای ندیم دوست چه غم مترس اگر سخن این فقیر میگویی حدیث یوسف و یعقوب ناتوانش گو اگر جوان مرا حال پیر میگویی مگوی پسته خندان بدان دهان اهلی سخن بسنج که با خرده گیر میگویی اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۲۸۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104446