سبز شکرین که نیشکر بنده اوست صد جان بفدای یک شکر خنده اوست در دور لبش آب حیات است نهان پیداست که آب خضر شرمنده اوست اهلی شیرازی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۷۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104881