بیا که قاعده آسمان بگردانیم قضا به گردش رطل گران بگردانیم ز چشم و دل به تماشا تمتع اندوزیم ز جان و تن به مدارا زیان بگردانیم به گوشه ای بنشینیم و در فراز کنیم به کوچه بر سر ره پاسبان بگردانیم اگر ز شحنه بود گیر و دار نندیشیم وگر ز شاه رسد ارمغان بگردانیم اگر کلیم شود همزبان سخن نکنیم وگر خلیل شود میهمان بگردانیم گل افگنیم و گلابی به رهگذر پاشیم می آوریم و قدح در میان بگردانیم ندیم و مطرب و ساقی ز انجمن رانیم به کار و بار زنی کاردان بگردانیم گهی به لابه سخن با ادا بیامیزیم گهی به بوسه زبان در دهان بگردانیم نهیم شرم به یک سوی و با هم آویزیم به شوخیی که رخ اختران بگردانیم ز جوش سینه سحر را نفس فرو بندیم بلای گرمی روز از جهان بگردانیم به وهم شب همه را در غلط بیندازیم ز نیمه ره مه را با شبان بگردانیم به جنگ باج ستانان شاخساری را تهی سبد ز در گلستان بگردانیم به صلح بال فشانان صبحگاهی را ز شاخسار سوی آشیان بگردانیم ز حیدریم من و تو ز ما عجب نبود گر آفتاب سوی خاوران بگردانیم به من وصال تو باور نمی کند غالب بیا که قاعده آسمان بگردانیم غالب دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۷۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/106109