به دریا گذر کرد بار دگر بگردید کشور همه سربسر کسی کاو ز فرمانش گردن کشید زمانه به خون برش دامن کشید همان کوه طارق که نگشاد کس گشاد او به مردان با دسترس جهاندیده گوید که آن هفت کوه ز دیدار او دیده گردد ستوه نبیند سرِ تیغِ او تیره ابر ز بر رفتنش کُنْد چنگال ببر گشاده میان و به پیوسته سر چنین آفریده ستشان دادگر برآن هر یکی آبهای روان درختان و نیلوفر و ارغوان چنان جای بگذاشت و اندر گذشت بیابان و دریا بریدند و دشت ایرانشان : کوش‌نامه : کوش‌نامه : بخش ۲۷۲ - گشادن کوه طارق گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/107065