چو روز مصاف آمد و گاه جنگ به او بازخورد آن دلاور نهنگ بدانست کآن کوش گردنکش است که در حمله ماننده ی آتش است منوچهر را نیز بشناخت کوش که زرّینه بودش همه ساز و کوش برآویختند آن دو جنگی بهم چو شیر ژیان و چو پیل دژم گهی نیزه و گاه خنجر زدند یکی بر سر و گاه بر بر زدند ز شاهان رنجور بگسست دَم وز اسبان جنگی بپالود نم کشیدند از آن پس سوی گرز دست ز زخم گران هر دو گشتند مست برآورد گرز گران کوش گو بزد بر سر و مغفر شاه نو سلیحش گران بود و رنجور شد چو کوش از برش اندکی دور شد بغرّید چون تندر اندر بهار بزد بر سرش گرزه ی گاوسار از اسب اندر افتاد کوش سترگ بجست از برش همچو پوینده گرگ ......................................... ......................................... ایرانشان : کوش‌نامه : بخش ۳۳۷ - جنگ تن به تن منوچهر و کوش و پیروزی منوچهر گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/107130