شد زمین تکیه گاه درویشی آسمان بارگاه درویشی جادهٔ ایمن و طریق خوش است تا به حق شاهراه درویشی بی پر و بال می رسد تا عرش صبحدم تیر آه درویشی نامرادی بود مراد همه بی پناهی پناه درویشی بی زر و زور پادشاهانند این گدایان راه درویشی سر خورشید زیر پای کند هر که پوشد کلاه درویشی گر جهان گم شود نگردد گم حشمت و دستگاه درویشی پاک از غیبت و ریا و حسد مسجد و خانقاه درویشی سرمهٔ دیدهٔ سعیدا باد گرد نعلین راه درویشی سعیدا : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۶۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/107863