«کل من رام تف بوجه سما» «رجع التف بوجهه ابدا» چند ازین جهل را پرستیدن تا بکی پیروی نفس و هوا؟ گر تو مردی بگو که: چندین چیست نفی مستان حق علی العمیا؟ پادشاهان عرصه ملکوت شاهبازان قرب «اوادنا» در بحر محیط کن فیکون جان مقصود و مقصد اقصا رهبران خرد براه نجات سالکان طریق صدق و صفا باده نوشان جام «لم یزلی » ماهرویان «احسن الحسنا» حد ما نیست وصف این شاهان «ربنا عافنا و ارحمنا» حیف باشد که باز نشناسی جوهر جان ز صخره صما نشناسد ز جهل زاهد شهر مهره خر ز لؤلؤی لالا قاسمی هرچه هست ارادت اوست «سیدی، ربنا، توکلنا» قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108087