قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست دل و جان عاشق آن نرگس مستانه اوست من ازان یار چه گویم؟ که عجب دلداریست! شمع جانست و جهان عاشق و پروانه اوست قصه عشق غریبست و نشاید گفتن در دو عالم همه جا قصه افسانه اوست دو جهان مست خرابند ز جام ازلی دو جهان در دو جهان ساقی می خانه اوست جام آن یار من از حد و نهایت بگذشت ز سمک تا بسما ساغر و پیمانه اوست ما بغیر از تو ندیدیم بعالم دگری زلف دلدار گرامیست، که در شانه اوست گر بپرسند ترا: عاشق فرزانه کجاست؟ قاسم سوخته دل عاشق فرزانه اوست قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108216