در هیچ زمان غیر بدل راه ندادند قومی که مریدند و گروهی که مرادند آنها که کمالات و جمالات تو دیدند بر خاک همه جبهه تسلیم نهادند در صومعه و مسجد و می خانه رسیدیم قومی ز تو غمگین و گروهی ز تو شادند قومیکه دل و دین بهوای تو بدادند آنها همه شادند، که از اهل رشادند مستند بسودای تو در مسکن دلها گر اهل بیاضند و گر اهل سوادند این گنج نهان را،که نهادند درین کوی بر هیچ کس این سر نهانی نگشادند قاسم، چو ز اسرار تو رمزی بشنیدند سلطان سلاطین و فریدون و قبادند قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108369