این عشق و مودت اثر لطف خدا بود وین جمله عنایت نه باندازه ما بود جوری، که ز تو بر دل غمدیده ما رفت بر شکل بلا بود ولی عین عطا بود از روز ازل عاشق و شوریده و مستیم این نیز هم از سابقه لط ف شما بود در حال «اناالحق » زد و شد بر سر آن دار منصور که سر حلقه مستان خدا بود هر یک دو سه گامی بدویدند و برفتند گر مست خدا بود و گر مرد هوا بود هر قصه، که بینید درین راه خطرناک زنهار مپرسید که: چونست و چرا بود؟ دایم دل قاسم بکرمهای تو شاد است شان تو همیشه کرم و صدق و صفا بود قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108394