مقام ما بسر کوی یار خواهد بود که بر بهشت برین اختیار خواهد بود بهر کجا که نشینم دمی، ز فرقت تو زخون دیده و دل لاله زار خواهد بود دلم زدست شد، ای دوست، دستگیری کن که در هوای تو زار و نزار خواهد بود مرا بهیچ کس امید نیست در دو جهان ولی بلطف تو امیدوار خواهد بود بداراگر برسی، خوش سلیم باش و مپرس چه جای دار؟ که دارالعیار خواهد بود ترا که منکر عشقی و عاشقان، شک نیست که جایگاه تو دارالبوار خواهد بود بیا و قاسم، از ین ملکت جهان بگذر که دار ملک جهان بی مدار خواهد بود قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۲۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108397