از خم صفا باده چون قند بیارید بانغمه نوروز و نهاوند بیارید هر چند که بس نادر و نایاب و عزیزست ای ساده دلان،یک دل خرسند بیارید توت،ارچه لطیفست،ولی موجب صفراست آلوی بخارا ز سمرقند بیارید دردست داوی دل بیچاره درویش از پند مگویید ولی بند بیارید والله و یمین الله!ما رو بتو داریم از بهر قسم مصحف سوگند بیارید در جام محبت نه خمارست و نه مستی از چند مگویید،که هر چند بیارید قاسم،می ابلیس همه حیله و زرقست جامی می توحید خداوند بیارید قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۴۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108417