چو با تست مقصود، هرجا که هستی گرش باز دانی ز هجران برستی درین جست و جو دور رفتی وگر نی چو خود را بدانی ازین جو بجستی ز تحصیل عرفان محصل همین شد که: حاصل تویی زین بلندی و پستی ازان منتظم شد بتو نظم عالم که شد بیت لطفی ز دیوان هستی زهی!ساقی جان، که از لطف و احسان ز بد مستی ما سر خم نبستی ز جام خدا باده ناب بستان که این می پرستی به از خود پرستی بده یک دو جام دگر قاسمی را که وقت خمارست و پایان مستی قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۰۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108676