گر بر حدیث اهل دل انکار می کنی بسیار بی حقیقت و بسیار کودنی از نفس دور باش، که دل را سیه کند با عقل و جان گرای، که مرآت روشنی از ذات تا صفات و از آنجا بعقل و نفس منقول گشته ای، که حدیث معنعنی ای جان و زندگانی و ای راحت روان بر من جفا مکن، که «سیور من بجان سنی » حق را بیاد دار و فراموش کن ز غیر تا کی چو کرم پیله تو بر خویشتن تنی؟ خود را نکو شناس و خدا را نکو بدان گراز صوامعی و گر از دیر ارمنی بی یاد دوست یک نفسی نیست قاسمی ای شیخ روزگار «نچون سانمیسن منی »؟ قاسم انوار : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۴۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108715