با گیل دلبر گفتم که: ای جان تی دوست داریم، تی بنده فرمان خندید چون گل و ز ناز می گفت : هینی خوآندی، هینی و ساکان گفتم: غریبم و آنگاه عاشق می دا نپرسی مسکین غریبان؟ دل تی غلامی، جان تی کمینه خواوا و مفروش می دین و ایمان قاسم، چه تی روز، وا کوخ و وا شو ناچار واخشت گیلان بگیلان قاسم انوار : دیوان اشعار : ملمعات : ملمعات گیلکی : شمارهٔ ۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108849