به دل دوزد نگاهت سینه ها را به گل گیرد رخت آیینه ها را بهار سینه صافی بی خزان تر ز دل روبد غبار کینه ها را بیا زاهد که مست سجده یابی به پای خم شب آدینه ها را نخستین گام سر باید نهادن که بالا می رود این زینه ها را اسیر دور گردم می توانم که نامحرم کنم دیرینه ها را اسیر شهرستانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/108928