رسوای دهرم و غم پنهاینم به جاست خاکم به باد رفت و گرانجانیم به جاست حیرت پرست یاد تو بودم جنون رسید از یاد خویش رفتم و حیرانیم به جاست در دیده نقش کعبه و در دل هوای دیر هرگز نه کافری نه مسلمانیم به جاست معمورتر زخانه آیینه گر شوم در دل غبار حسرت ویرانیم به جاست از گریه پر غبار مرا گل مکن اسیر غافل مشو که ذوق پریشانیم به جاست اسیر شهرستانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۵۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/109070