نه همین گرد ره شوق ز صرصر گذرد ریگ این بادیه چون برق هم از سرگذرد دل دریا شود آتشکده داغ نهان نسبت اشکم اگر در دل گوهر گذرد آنکه رحمت کند آرایش دیوان گناه صرفه آن است که از کرده ما درگذرد تا دهد نامه مستان به فراموشی غم بال موج قدح از بال کبوتر گذرد اسیر شهرستانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/109439