چون بر او عرض امانت شد به جهل خویش را فرزام هم دانست و اهل دید مسجود ملایک خویش را هم معلم اسم پیش از پیش را هم بر او کردند عرض اختیار راستی گفتا منم عالم مدار پای پیش آورد و زانو برشکست بار سنگین امانت دوش بست ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس : بخش ۱۷۲ - در بیان قبول کردن آدم امانت را گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/110773