اسرار تو در زبان نمی‌گنجد واوصاف تو در بیان نمی‌گنجد اسرار صفات جوهر عشقت می‌دانم و در زبان نمی‌گنجد خاموشی به که وصف عشق تو اندر خبر و نشان نمی‌گنجد آنجا که تویی و جان دل مسکین مویی شد و در میان نمی‌گنجد از عالم عشق تو سر مویی در شش جهت مکان نمی‌گنجد یک شمه ز روح بارگاه تو اندر سه صف زمان نمی‌گنجد یک دانه ز دام عالم عشقت در حوصله جای جان نمی‌گنجد چون آه برآورم ز عشق تو کان آه درین دهان نمی‌گنجد رفتم ز جهان برون در اندوهت کاندوه تو در جهان نمی‌گنجد آن دم که ز تو بر آسمان بردم در قبهٔ آسمان نمی‌گنجد عطار چو در یقین خود گم شد در پیشگه عیان نمی‌گنجد عطار نیشابوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۶۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/11125