دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا بیا که پشت امیدم ز غم خمید بیا بگشت پیک نظر در جهان بسی باری چو روی خوب تو جانا کسی ندید بیا شبی ز روی عنایت هوای ما کردی ز باد صبح دو گوشم چنین شنید بیا بیا که غنچه بستان دل ز دست فراق ز شوق روی تو صد پیرهن درید بیا بیا که تا تو برفتی ز دیده ام دل تنگ هزار دست ندامت ز غم گزید بیا تو سرو ناز چمن پروری و مسکین دل به خاک راه تو چون ما به سر دوید بیا بیا و ناز مکن بیش ازین که جسم ضعیف جهان فروخت و غمت را به جان خرید بیا جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112498