گرد ره تو کعبه و خمار نماند یک دل ز می عشق تو هشیار نماند ور یک سر موی از رخ تو روی نماید بر روی زمین خرقه و زنار نماند وآن را که دمی روی نمایی ز دو عالم آن سوخته را جز غم تو کار نماند گر برفکنی پرده از آن چهرهٔ زیبا از چهرهٔ خورشید و مه آثار نماند جان چو بگشاید به رخت دیده که جان را با نور رخت دیده و دیدار نماند گر وحدت خود را با قلاوز فرستی از وحدت تو هستی دیار نماند جانا ز می عشق تو یک قطره به دل ده تا در دو جهان یک دل بیدار نماند در خواب کن این سوختگان را ز می عشق تا جز تو کسی محرم اسرار نماند از بس که ز دریای دلم موج گهر خاست ترسم که درین واقعه عطار نماند عطار نیشابوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۹۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/11252