تو را گیسو نگارا چون کمندست مرا دل در سر زلفت به بندست تو را چشمان چو نرگس پر خمارست لب لعل تو شیرین تر ز قندست تو را قدّیست همچون سرو آزاد بر او میل دل ما بین که چندست به روی آتشین تو نگارا دل و جان جهان بر وی سپندست بجز جانی ندارم در غم تو ز لعلت بوسه ای ای جان به چندست حیات جاودان خواهم به وصلت چو بالای توأم همّت بلندست بلای جان ما آن زلف و خالست که ما را در چنین دامی فکندست جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۵۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112604