سرویست قدّ دلبر و آزاد بس خوشست بر جویبار قامت شمشاد بس خوشست چون بلبلان به شوق جمال و کمال گل از عاشقان روی تو فریاد بس خوشست ای دلبر ستمگر رعنای بی وفا بر جان ما ز دست تو بیداد بس خوشست آزاد گشته ام چو سهی سرو در جهان دانی یقین که بنده آزاد بس خوشست ما در غم فراق گرفتار و ممتحن دلبر به رغم خاطر ما شاد بس خوشست وه وه چه خوش بود به صبوحی میان باغ واندر کنار حور پری زاد بس خوشست تو پیر راه عشقی و ما عاشقان مُرید از پیر در جهان دم ارشاد بس خوشست جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۷۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112624