اصحاب صدق چون قدم اندر صفا زنند رو با خدا کنند و جهان را قفا زنند خط وجود را قلم قهر درکشند بر روی هر دو کون یکی پشت پا زنند چون پا زنند دست گشایند از جهان ترک فنا کنند و بقا را صلا زنند دنیا و آخرت به یکی ذره نشمرند ایشان نفس نفس که زنند از خدا زنند هرگه که‌شان به بحر معانی فرو برند بیم است آن زمان که زمین بر سما زنند دنیا و آخرت دو سرای است و عاشقان قفل نفور بر در هر دو سرا زنند بکر است هر سخن که ز عطار بشنوی دانند آن کسان که دم از ماجرا زنند عطار نیشابوری : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۱۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/11271