مرا ز حضرت تو دوری اختیاری نیست گناه من چه همانا ز بخت یاری نیست چو بخت یار نباشد چه سود سعی دلا برو که چاره ی تو غیر بردباری نیست اگرچه ساخته ام با جفای گردش دهر ز چرخ ناسره امکان سازگاری نیست اگرچه سرو صفت گشتم از جهان آزاد مرا ز بندگی دوست رستگاری نیست عزیز بوده ام ای جان همیشه در دو جهان تحمّلم سبب این سجود و خواری نیست جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۲۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112774