دلارام مرا یارب بقا باد همه میل دلش سوی وفا باد به الهامش وفا در خاطر انداز ز یاد او هرچه بگذارد جفا باد اگرچه کس نخواهد روزی تنگ دهان تنگ او روزی ما باد ز روی خوب یارم چشم دشمن چو خوبی از وفا دایم جدا باد اگرچه بیش از این معنی روا نیست ز لعلش کام جان ما روا باد مرا آن دوست دشمن کام کردست ز روی دوستدارانش حیا باد به سوی آن گل بستان خوبی کسی کاو ره برد باد صبا باد به خاک کوی او تا آب و آتش بود منزلگه شاه و گدا باد اگرچه از جهان دارد فراغت همیشه بر جهان او پادشا باد جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۹۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112842