از کجا آمد این مبارک باد که جهانی فدای جانش باد بوی زلف نگارم آوردست کرد از این بوی خوش جهانی شاد جان ما تازه گشت از این نکهت کرد جان و دلم ز غم آزاد جان شیرین کنیم از غم او ای عزیزان و هرچه باداباد یار مه روی را وفا نبود یارب این رسم در جهان که نهاد در زبانش جفا و دل بی مهر حاصلش چیست عشق بی بنیاد بنده ی قامتش ز جان گشتم تا بدیدم قدی چو سرو آزاد جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112846