قدی چون سرو بستان راست دارد مه از رویش رخ اندر کاست دارد از آن بالا و آن شکل و شمایل فروغ ایزدی پیداست دارد دل من آرزوی وصل جانان نگارینا ز تو درخواست دارد غریبی بی نوایی از سر درد تمنّایی ز تو برجاست دارد نگار شنگ و شوخم همچو زلفش خراجی بس کج ناراست دارد ز من گر راست پرسی همچو قدّش نگارم عهد و قولی راست دارد خیالت را شبی بفرست پیشم که تا کار جهانی راست دارد جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۳۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112879