آن کس که به قدرت ز ازل نیشکر آورد هم او گرهی باز در آن نیشکر آورد در قدرت او بین تو که در لیل و نهاری از خار، گل تازه و از نی شکر آورد ما درد دلی از غم هجران تو داریم کان درد طبیبش به دوا گلشکر آورد گفتند ترا صبر دوا گشت از آن روی تلخست ولی میوه ی همچون شکر آورد با مهر رخ بسته شیرین جهان سوز خسرو به جهان عشق به روی شکر آورد جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۹۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112939