مژده ای دادم صبا ای دل که جانان می رسد درد دوری را بده تسکین که درمان می رسد باد نوروزی پیامی می دهد سوی چمن کان گل خوشبو در این زودی به بستان می رسد گرچه محرومی ز روز دولت وصلش دلا شکر می کن کاین شب هجران به پایان می رسد گرچه در هجران آن دلبر ز غم سرگشته ای غم مخور کز دولت وصلش به سامان می رسد گر بعیدم از رخ جان پرورت در روز عید لاشه ی شخص ضعیفم هم به قربان می رسد هدهد فرخنده را شهر سبا آمد به یاد بلبل سرمست را دیگر گلستان می رسد می دهد خورشید نورانی ز وصلش مژده ای باز در گوش جهان از عالم جان می رسد جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/112964