پیش او گر همه جانند به جانان نرسند گر همه مایه ی دردند به درمان نرسند همه سرها به غم عشق تو سرگردانند شد یقینم که ز وصل تو به درمان نرسند ای بسا جان گرامین که به عید رخ تو سر همه کرده فدا لیک به قربان نرسند دولت وصل و شب هجر تو مشکل کاریست ترک جان کن که به مقصود دل آسان نرسند عاشقان رخ زیبای تو ای جان و جهان تا ز جان سیر نگردند به جانان نرسند کعبه ی وصل امیدم چو بعید افتادست طالبان تو همانا به بیابان نرسند من غریبم به جهان غمت ای عمر عزیز چون به فریاد دل تنگ غریبان نرسند جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113063