کس ندیدست سرو در رفتار نشنیدیم ماه در گفتار هیچکس رنگ و بو نشان ندهد همچو زلف تو مشک در تاتار گرچه بوی بهار خوش باشد نیست هرگز چو بوی صحبت یار تو به خوابی و فارغ از حالم چشم جانم چو بخت تو بیدار ای عزیز دلم بگو ز چه روی گشتی از عاشقان چنین بیزار از وصالت گلی نمی چینم تا به کی داریم به خار فگار آنچنان از زمانه در رنجم که خوشا پار و مرحبا پیرار هیچ دانی دلم چه می خواهد در چنین موسمی به فصل بهار لب کشت و کنار جو دو سه روز در چمن دست ما و دست نگار بانگ رود و سرود و نغمه چنگ ناله بلبلان خوش گفتار همه کس را درین جهان باشد آرزوی دل این چنین بسیار جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۷۳۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113180