اگر با دولتت پاینده باشم به پیش بندگانت بنده باشم بنازم پیش جانت تا بمیرم بمیرم پیش تو تا زنده باشم رسم از دولت وصلت به کامی اگر با طالع فرخنده باشم ز سر خشنود باشم آن زمانی که پیش پای تو افکنده باشم گرم در سایه ی مهرت بود جای چو خورشید جهان تابنده باشم تو سلطانی ز حکمت سر نپیچم درین ملک جهان تابنده باشم جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113446