تا که مهر مهرم از درج وفا برداشتی بی خطایی از چه رو راه خطا برداشتی ای بت سیمین بر نامهربان سنگ دل شرم بادت بی گناهی دل ز ما برداشتی نارسیده از گلستان رخت بویی به ما از چه معنی خنجر خار جفا برداشتی ای دل آشفته ی شیدای سرگردان بگو کز میان مهربانان خود که را برداشتی آنکه از جان و جهانت در طلب سرگشته بود چون تو را گشتست از او خاطر چرا برداشتی جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۱۲۶۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113712