اگرچه یار تواند به سوی خسته نظر ز روی لطف فکندن ولی نمی فکند چرا همیشه دل دشمنان کند خرم چرا مدام دل دوستان خود شکند مکن مکن که ز باغ دل وفاداران کسی درخت محبّت ز بیخ برنکند جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113865