دلبرا به زین توقّع بود بر الطاف تو از جهانت برگزیدم یار خود پنداشتم چون ز بستان امیدت خار امّیدم دمید لاجرم نومید گشتم بوستان بگذاشتم جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113869