ای که از عدل تو در ملک جهان در میان میش و گرگ است آشتی این روا باشد که در ملک دلم شحنه جور و جفا بگماشتی خود نمی گویی که از درج وصال مهر مهر من چرا برداشتی شاد و خندان با وصال دیگری در غم هجران مرا بگذاشتی عاقبت به زین توقع داشتم آنچنان کاوّل مرا می داشتی جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۱۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113871