صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست وز قامت خود صحن چمن می آراست رخسار چو لاله اش بدیدم گفتم در سوخته خرمن زدن آتش نه رواست جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113890