ما را دل و دیده در فراقت خونست شوق رخت از حد و صفت بیرونست گویند ز دل به دل بود راه ولی ما مایل و تو ز ما ملولی چونست جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113919