چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد مستست و به یک لحظه جهان می بخشد دل را ز من خسته مسکین بربود و آنگاه به ابروش روان می بخشد جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۱۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/113985