چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد
مستست و به یک لحظه جهان می بخشد
دل را ز من خسته مسکین بربود
و آنگاه به ابروش روان می بخشد
جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۱۲
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/113985