مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید مه را ز خجالت رخش کاسته دید گفتا چه کنم ز نور حسنش زین بیش زان رو که فغان ز عشق برخاسته دید جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114015