سرگشته و شوریده دل ماست دگر چون زلف تو بر رخ [تو] شیداست دگر آن قامت زیبای نگارست به باغ یا سرو چمن بود که برخاست دگر جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۵۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114029