وقتست که بر سرم کنی باران گل زیرا که ز باغ رو کند پنهان گل آمد به جهان باغ تا عیش کند کوتاهی عمر دید و شد گریان گل جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۹۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114069